Τρίτη 12 Αυγούστου 2014

Μικροί σκουριασμένοι κόκκοι….

Ποιος ξεπερνάει το γραφτό, ποιος αψηφάει τα πάθη,
Δεν παίζουν τα παιδιά κρυφτό, και η δασκάλα εχάθη.
Άφησε πίσω της σκουριά, βαγόνια ερημωμένα,
γίναν διαμάντια τα παιδιά, και κόβουν τον υμένα.

Βάφει την άμμο η θάλασσα, ο αφρός την ξεδιψάει
Ένας της κόκκος μοναχός, κόντρα στα δήθεν σπάει.
Γίνεται δυο μικροί θεοί, δυο αόρατοι, μη ζώντες,
κι ο έρωτας τους οδηγεί, να γιάνουνε παρόντες.

Γεμίζει ο αγέρας τα πανιά, και τρίζουν τα κατάρτια,
τσούρμο μου ναύτες βρώμικοι, με σαλεμένα μάτια,
Στο κούρσο μας, το πάθος μας τιμή μας και καμάρι,
έχει άρωμα θαλασσινό,  μπούσουλα το φεγγάρι.

Ποιος τάχα ανοίγει το νωρίς,
Ποιος το αργά σφραγίζει,
Ποιος επιβάλει τι μπορείς,
Ποιος την σπηλιά ορίζει.

Εγώ… το νωρίς καθορίζω
Εσύ… το αργά ξεκλειδώνεις
Εμείς… το μπορώ και χαρίζω
Εμείς… δυο μικροί κόκκοι...Σκόνης!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
12/8/2014=18=9

Χρυσή βροχή

Ζηλεύει ο ήλιος το θλιμμένο σου το φως.
Φουσκώνει η θάλασσα όταν σε αγκαλιάζει.
Δεν θα ρωτήσω τι γυρεύεις ούτε πώς.
Μοιάζει ο πόθος μου αγρίμι που ουρλιάζει.

Σαν μια σταγόνα φλογισμένη, που κυλά
αργά, ανάμεσα στο σμιλευτό σου στήθος.
Σαν ένα χάδι που με θράσος, σε φιλά
Και αναπηδά από το φίλημα, ένας μύθος

Τα χέρια αχόρταγα, βελούδινα φτερά,
θα ψάχνουν με λαγνεία το κορμί σου,
να ανασαίνεις, και να λιώνω τρυφερά,
ν΄ αναστενάζεις, όταν χάνομαι μαζί σου.

Τα χείλη μου ξερά, νεκρά και διψασμένα
τις αλαβάστρινες πηγές σου θα ρουφάνε.
Δροσιά κι ανάσταση, σ όλα τα ξεχασμένα
Αισθήσεις που αισθήσεις μόνο ακουμπάνε.

Έρωτας θείος, εκστασιάζεται, γεννάει
σταγόνες μαργαριταριών, έκρηξη βίας,
ελευθερώνει απ το κελί της την Δανάη,
και την τυλίγει με χρυσή βροχή ο Δίας!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
11/8/2014=17=8

Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Θερμοπύλες

Δεν είναι πια τιμή ούτε και χρέος, ταγμένος γιατί πρέπει Θερμοπύλες να φυλάς
Ανάγκη είναι να σαι  πιο μπροστά, και πιο γενναίος, είναι το κύτταρο που κουβαλάς.
Κι αν το κανες πάλε ποτέ βρε Λεωνίδα, κι αν μνημονεύεσαι σε βάθρο φωτεινό
τόσοι αιώνες ξέχασαν το ρήμα «οίδα»,  φορτώσαμε την πράξη σου στον πετεινό.

Ξεκαβαλάω τα καλάμια και τα βάθρα,  κλείνω τις πόρτες στο ξερό προσευχηθείτε
Είναι αδράνεια, μόνο να γράφω άρθρα, ορμάω σαν τότες, παίδες των Λακώνων ιτε.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
9/8/2014=24=6

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Ο Έρως εκ θεών εκπέμπεται.

Επάνω σου το λυκαυγές, μπροστά μου το λυκόφως, αφήνεις σιωπηλές κραυγές
τρέμεις στο σεληνόφως.

Από τη μια ο πόθος μου, στην άλλη η λαλιά σου, ο ιδρωμένος μόχθος μου
τρέμει στην αγκαλιά σου.

Ότι αγαπούσες μύρισε, ότι αγαπάω λιώνει, δροσοσταλίδες κύλισε,
στης ήβης το σεντόνι.

Απόρρητη μου έκσταση, και μυστική λαγνεία, ανάκτησες την έπαρση
γιόρτασες την  μανία.

Ένα λεπτό μια ρωγμή, τότε που δεν υπάρχω, να μεγαλώνει η στιγμή
σ' όλο το σύμπαν άρχω.
  
Ένα λεπτό ένα σπαθί, και χάνεσαι για λίγο, ταξίδι σε κενό βαθύ
ρήμα θεού το σμίγω.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
5/8/2014=20=2