Αντικατοπτρισμοί υπέρ υμών..

Mia επιθυμία πάνω σε ένα αστέρι

Το πρώτο βήμα για να ζει στην Γή

Σαν μπουσουλάει μου κρατά το χέρι

Στάζει στο χώμα μια μικρή πληγή

Όταν γελάει κάπου-κάπου  με τρομάζει

Αλλάζει ο φόβος κάθε του κραυγή

τις άδειες μέρες σαν κοράκι  κράζει

χειροβομβίδα που ποθεί να εκραγεί

Μια επιθυμία δίπλα σε ένα αστέρι

Δεν έχει σημασία που και πώς

λαγός που σήκωσε ψηλά το χέρι

και κώλωσε στο νεύμα ο κυνηγός

Νωθρά βαδίζει μέσω του αέρα

μαζί του στο όνειρο που αναζητά

γράφει ένα όνομα η κάθε σφαίρα

σε μένα μεθυσμένη, πέρασε ξυστά

Μια επιθυμία μέσα σε ένα αστέρι

Τι χρειάζεσαι τι θέλεις, τι τιμή

Σε μια στροφή σου στήνουμε καρτέρι

Και μένει της ζωής σου η προτομή

Μια στάση μια λεζάντα από νέον

Τρίτο στενό στο δρόμο του αλλού

Είτε παίδες Ελλήνων Αθηναίων

Υμνήστε τον παιάνα του τρελού

Μια επιθυμία κάτω απ ένα αστέρι

φέρνει το παρελθόν μας σαν  φιλί

Το μέλλον φεύγει, σαν το περιστέρι

Και επιστρέφει το παρόν, σαν το σκυλί

Στην πύλη του παρόντος με θυσία

Στου κοριτσιού το στείρο μέικ απ

Μέχρι να εγκριθεί η  διαδικασία

που κάνει στην ζωή μας το σετ απ

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

31/1/2014=12=3

Πώς να μιλήσει μια ψυχή με στίχους.

Οι παλμοί της καρδιάς αδιαφορούν για τον νου…

Οι ανάσες δεν υποτάσσονται στην δύναμη του…

Τα ένστικτα, τα πάθη, οι ιδέες, τον απαξιώνουν…

Ο έρωτας δεν ευδοκιμεί στην λογική…

Νους ισόβιος βαρκάρης της ψυχής!

Σε ένα ταξίδι αντάξιο του βάθους και του λάθους

Τινάξαμε τα όνειρα με στείρα  λογική

Παράλογο  εργοτάξιο, αρρωστημένου πάθους

Αγγίξαμε το τίποτα, την δήθεν ηθική

Άλλες φορές με λύματα και αναθυμιάσεις

Χαράξαμε στην ρότα μας πορεία μυστική

Και χόρτασαν τα κύματα, ανίερες εντάσεις

Μα αφήσαμε την θάλασσα  κρύα και νηστική

Με παγωμένα δάχτυλα τις φωτισμένες ώρες

Κλειδώσαμε, και ρίξαμε στη λήθη το κλειδί

Στων λωτοφάγων άψυχα τις μεθυσμένες χώρες 

Με σεξ ευνουχιστήκαμε μαστούρα, και χλιδή,

Ξεχύθηκε καλπάζοντας , του ζόφου η φοράδα

Έφτασε το ποτήρι μας, στην άκρη του γκρεμού

Λυτρωτικό  ηφαίστειο, ο έρωτας σαν λαβα

Βάζει φωτιά στην κόλαση, του αδίκου διωγμού.

Παλμοί αρρύθμιστης καρδίας, ζωή υπερωρία

Θα συμπληρώσουν το κενό, λέει ο ποιητής

Η κάθαρση τελείωμα είναι στην τραγωδία

Και στην ζωή σου μόνο εσύ γίνε εισηγητής

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

30/1/2014=11=2

Δεν έχεις ανάγκη....

Δεν έχεις ανάγκη την θρησκεία, για να έχεις ήθος…

Αν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το σωστό από το λάθος

Υπάρχει έλλειψη ευψυχίας  και όχι θρησκείας.

Κάποιες φορές, τα λύματα του νου, που κύριο μέλημα του έχει, με εργαλείο την λογική, να μας κρατάει σκλάβα την ψυχή, την κλειδαριά σκουριάζουν...

Κι όταν προχωρημένη είναι η σήψη, να τόλμαγε θα έπρεπε ο ποιητής να γράψει πως μόνο ο θάνατος την κάθαρση θα φέρει!!!

Κι αυτό όχι για λόγους εγωιστικούς, αλλά γιατί κάποτε όλοι εμείς θα πρέπει να συμπληρώσουμε όπως ο καθείς μπορεί, τις άγραφες σελίδες που οι ποιητές αφήσανε, και οι φιλόσοφοι δεν πρόφτασα ν να επισημάνουν..

Ψυχές και σώματα στον “κόσμο” τριγυρνάνε, άλλοτε μόνες οι ψυχές, κι άλλες φορές τις κουβαλάει το σώμα.

Είναι και κάτι σώματα που σαν τους «κλώνους», κυκλοφορούν χωρίς ψυχή.

Αν ψάχνει μια ψυχή κορμί, διαλέγει μήτρα και φωλιάζει, να γίνει η σύνθεση που λέγεται ζωή…

μέχρι στο θάνατο να φτάσει, κι έπειτα…..

αλλάζουν ονόματα και πάλι από την αρχή…

Ποτέ όμως το ανάποδο δεν γίνεται,  σώμα να βρίσκει μια ψυχή

Μόνες ψυχές, και μόνα σώματα… ολοένα στο ταξίδι να γυρεύουν συντροφιά….

Και τάχα να την βρίσκουν, για νάνε το ταξίδι πιο ευχάριστο και πιο ερωτικό… για να χουν δήθεν την ελευθερία πού είναι δύο..

Ο δρόμος της ελευθερίας, είναι ανύπαρκτος!
Ο καθένας πρέπει να τον χαράξει μόνος μέσα σε λόγγους και κακοτοπιές!
Ανοίγοντας διάδρομο προχωράς και πίσω σου κλείνει ξανά, τόσο γρήγορα που δεν χωρά κάνεις να ακολουθήσει!!

Ανταριασμένες μου ψυχές σαν πειρατές, στο όνειρο που κάνουνε ρεσάλτο.

Του μονομάτη λογικού, του ίσκιου καπετάνιου, κλείστε το μπούσουλα, την ρότα να μην βλέπει, και ακόμα αν δεν σας αρκεί, κρεμάστε την μορφή του στο μεσιανό κατάρτι της γαλέρας.

Σκιάχτρο στους γλάρους και σημαία ανταρσίας, που θα σηκώσουν οι λεβέντες, να κάνει του Αιόλου την πνοή, ζεστή ανάσα, να δώσει στο ταξίδι μας, της Ίριδας το χρώμα, και το σκαρί μας, καράβι των Φαιάκων να γενεί και να πετάξει!!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

31/1/2014=12=3

Νυχτερινή αποκάλυψη!

Σκούπισα το δάκρυ, στων ματιών την άκρη

Κι έβαλα ένα  τέλος σ ότι με αφορά

Τώρα θα χαρίσω, όσα δείχνουν πίσω

Και θα ζήσω μόνος,  χρόνε μασκαρά

Μια αλληλουχία με κρατούσε χρόνια μια συνισταμένη άκρως χλιαρή

Χάιδευε με λόγια, μου στρώνε σεντόνια, μασημένη σκέψη τόσο ανιαρή

Μου δείχνε αιτίες φρούδες προσδοκίες, σκλάβο με κρατούσε σε στενό κελί

Μια πνοή ανέμου, σαν καθρέφτης θεέ μου, είδωλα σκοτώνει κόβει σαν γυαλί.

Γύρισα ένα βράδυ, μέσα στο σκοτάδι

Τον κρυφό διακόπτη κι ήμουν επαρκής

Για το θυμικό μου, και το ριζικό μου

Μια στιγμή μαγείας υπερβατικής

Τώρα πια σαρκάζω, πίσω σαν κοιτάζω

πλοία χωρίς ρότα, τραίνα δίχως χθες

στη λερναία Ύδρα, πήρα την κλεψύδρα

είναι το έγκλημα μου άκρως ειδεχθές

Γερακίσιο βλέμμα, με καλεί στο τέρμα

σαν την νυχτερίδα, με το φως εντός

στέλνω μόνο ήχους, σήματα σε στίχους

κλάσματα η ψυχή μου, δώρο του παντός

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

30/1/2014=11=2