Δεν ρώτησα ποτέ,
πως έγινε και μάτωσε
μια σκουριασμένη άγρια νύχτα το φεγγάρι
Καρτερικά αγνάντευα
τη χίμαιρα που πάγωσε
σαν το πουλί, σε
κρύας ξόβεργας κλωνάρι.
Δεν ζήτησα ποτέ,
Χριστέ να μ’ αρνηθείς,
για τρεις φορές ναυάγησα στην ξέρα
Τόξερα όμως, πως
σαν θάλασσα θα ρθείς,
πειρατική στον
έρμο κάβο μου γαλέρα
Δεν χάρηκα ποτέ, ζεστό κρασί αμέθυστο
Κανάτες άδειες περπατούσαν στη ζωή μου
Νόμιζα πως θα
ρχοταν δειλινό, ανέλπιστο
να φέρει βάλσαμο και μύρα στην ψυχή μου
Δεν κιότεψα ποτέ, παλικαρίσια γύρευα
να βρω Ιθάκες, Συμπληγάδες, Θερμοπύλες
χαλάλισα τραγούδια κι ας μην πίστευα
πως ντόμπρα δεν νικάς, μα σε καμπύλες
Δεν διάβασα ποτέ,
τα λόγια που μου τάζανε,
Κούφιες φωνές, φτηνές αγάπες χάδια πουλημένα
Πίστεψα όμως μάτια σιωπηλά, που με κοιτάζανε
λάτρεψα χείλη αμίλητα, μ΄αλήθεια στολισμένα
Δεν έγραψα ποτέ,
ότι μου άρπαξε, το αίμα μου
ούτε και γύρεψα
ελεημοσύνη από την μοίρα
Κρατώ απόσταση για μένα, απ το ψέμα μου
Για να γλυκαίνω των χειλιών σου την αλμύρα
Δεν θα σου πω ποτέ, τραγούδια για το δάκρυ σου
ούτε πώς θα με
βρεις την άνοιξη θα περιγράψω
χειμώνα μην ζητάς το βιολετί του νάρκισσου
μα κάθε Μάρτη, δώσε μου σινιάλο για να κλάψω.
Κι όταν θα βρεις
που ζούσα, και που πέθανα
κρύος καπνός, μιας
άκαυτης θυσίας
Βάλε το χέρι σου αντήλιο στην ανάσα μου,
χύσε σπονδή με το
κρασί της φαντασίας.
Τότε θα σηκωθούν
οι πέτρες απ την κόλαση,
να γίνουν βελουδένιες αγκαλιές σε νυκτωδία
Άγγελοι θα φωτίσουν
την ευτυχισμένη όαση,
για να χορέψουν δυο ψυχές, μια μελωδία!!
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
3/11/2013=11=2
