Ετοιμάζεσαι να βγεις
Ακονίζεις τα μαχαίρια σου και ελέγχεις τα γυαλιά νυχτερινής όρασης
Έχει «κυνήγι» απόψε
Αρκετές μέρες έκατσες κλεισμένος στο σπίτι για να μη σε καταλάβει κανείς
Δεν είναι και λίγοι 48 φόνοι..
Αν και είναι πολύ λίγοι για τα χρόνια που είσαι «μπλεγμένος»
Πρέπει να ισοβαθμίσεις το σκορ με τους άλλους
Βαρέθηκες να σε λένε μαμούχαλο και αδερφή
Σήμερα όλη η πόλη θα πνιγεί στο αίμα των θυμάτων σου
Στρώνεις τα ρούχα σου και κρύβεις καλά τα ακονισμένα μαχαίρια σου
Βγαίνεις κρυφά από το παράθυρο
Κανείς στο σπίτι δεν πρέπει να καταλάβει ότι έφυγες
Μαλακά, σαν πούπουλο, προσγειώνεσαι στο πεζοδρόμιο
Χαίρεσαι πολύ για αυτή σου την ικανότητα
Το να κινείσαι αθόρυβα
Το κάνει πιο απολαυστικό..
Εκνευριστικά απολαυστικό
Κινείσαι στις σκιές
Δεν πρέπει να σε δουν..
Αλλά εσύ βλέπεις
Και μάλιστα πολύ καλά
Τα γυαλιά νυχτερινής οράσεως κάνουν τη δουλειά τους τέλεια
Και τη δική σου δουλειά ευκολότερη
Σου αρέσει να σκοτώνεις με τα μαχαίρια σου
Αυτούς τους μικρούς σουγιάδες
Σε εξιτάρει ο ήχος που κάνει η σάρκα όταν σκίζεται
Είναι σαν το θρόισμα των φύλλων, που τόσο σου αρέσει να ακούς
Αρρωστημένο, αλλά τι σε νοιάζει
Εφόσον σου αρέσει, αυτό είναι και το σωστό
Η αναζήτηση συνεχίζεται
Προτιμάς να κινείσαι σε μέρη που δε συχνάζει πολύς κόσμος
Ποιος ο λόγος να έχεις μάρτυρες;
Θα πρέπει να τους ξεφορτωθείς μετά
Και δε σου αρέσει αυτό..
Προτιμάς να διαλέγεις εσύ τα θύματά σου κι όχι το ανάποδο
Και ξαφνικά το βρήκες!
Το τέλειο θύμα
Έχει την πλάτη του στραμένη σε σένα και μασουλάει ένα κομμάτι ψωμι
Με την απίστευτη ικανότητά σου να κινείσαι παντελώς αθόρυβα, πλησιάζεις..
Φτάνεις σε απόσταση αναπνοής
Και τότε κάνεις το αγαπημένο σου..
«Χααααα», η ανάσα σου στο λαιμό του
Βλέπεις το θύμα σου να ανατριχιάζει
Σχεδόν δέχεται τη μοίρα του
Το ψωμί πέφτει στην κρύα άσφαλτο
Κι εσύ ξεκινάς το δικό σου παιχνίδι
Πάνω στην ταχύτητα παλεύεις να κρατάς και λογαριασμό
Πόσες μαχαιριές αυτή τη φορά;
Πέντε; Έξι; Ή καλύτερα Σαρανταπέντε –Σαρανταέξι;
Κάπου χάνεις το μέτρημα
Δε σε στενοχωρεί και πολύ αυτό
Θα είσαι πιο επιμελής στον άλλο φόνο
Καθαρίζεις καλά τα μαχαίρια σου, αυτούς τους μικρούς σουγιάδες και τους κρύβεις καλά
Η νύχτα μόλις άρχισε
Το «κυνήγι» συνεχίζεται
Στρίβεις στη γωνία και συνεχίζεις να περπατάς
Αθόρυβα
Δεν πρέπει να σε πάρει είδηση κανείς
Και τους βλέπεις
Μια οικογένεια
Ο πατέρας, η μητέρα και το τσούρμο ταπαιδιά
Σου τη δίνουν οι πολύτεκνες οικογένειες
Σου τη σπάνε
Εσύ δεν είχες ποτέ σου οικογένεια
Ούτε γονείς, ούτε αδέρφια
Από πολύ μικρός έπρεπε να τα βγάλεις πέρα μόνος σου
Ποτέ δε δέθηκες με κανένα
Μένεις ουσιαστικά από δω κι από εκεί
Η μόνη σου οικογένεια είναι ο εαυτός σου
Και γι αυτό, αυτοί εκεί πέρα πρέπει να πεθάνουν
Να πληρώσουν για το κενό που έχεις μέσα σου
Και αυτό θα γίνει..
ΤΩΡΑ!
Ορμάς σαν το γύπα
Σαν τα γαμψά του νύχια, τα μαχαίρια σου μπήγονται στην κοιλιά της μητέρας
Αυτή πρώτα πρέπει να πεθάνει, για τη μητρική στοργή που δεν έζησες ποτέ
Και πεθαίνει, ακαριαία
Δεύτερος ο πατέρας
Για την καθοδήγηση που δεν είχες ποτέ όταν ήσουν μικρός
Γιατί αυτός φταίει που δεν έγινες ολοκληρωμένος άντρας
Και τέλος τα μικρά
Για τα αδέλφια που δεν είχες ποτέ
Για τις αγκαλιές που έχασες, τα πειράγματα που στερήθηκες, τη στήριξη στη σκανταλιά και το παιχνίδι
Και πεθαίνουν όλοι
Από μια μαχαιριά στον καθένα
Δεν χρειάζονται παραπάνω εδώ
Είναι ηθικός ο φόνος, όχι για διασκέδαση όπως πριν
Ξανακαθαρίζεις καλά τα μαχαίρια σου, αυτούς τους μικρούς σουγιάδες και τους κρύβεις καλά
Η νύχτα συνεχίζεται
Πρέπει να πεθάνουν κι άλλοι
Πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός
Για να σταματήσουν να σε περιγελούν
Και αυτό θα γίνει
Συναντάς ένα ζευγάρι
Είναι στα μέλια τους
Το καταλαβαίνεις από τα δώρα που ανταλλάσουν μέσα στο νάζι και τη γλύκα
Αηδία
Τα άντερά σου ανακατεύονται
Δεν αντέχεις να τους βλέπεις
Πρέπει να πεθάνουν
Δε λέει ο κόσμος: «Είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου! Και να πέθαινα τώρα δεν θα με ένοιαζε..»
Ε, ας τους διευκολύνουμε..
Ένα σάλτο, δύο μαχαιριές
Στις καρδιές τους
Για να μάθουν
Για τον έρωτα που δεν έζησες ποτέ
Οι σχέσεις μιας βραδιάς μια στο τόσο δεν πιάνουν
Αυτές δεν έχουν συναίσθημα
Είναι καθαρά θέμα ενστίκτου
Και καύλας
Μέχρι εκεί
Καθαρίζεις καλά τα μαχαίρια σου, και τα κρύβεις
Πάντα με καθαρά μαχαίρια πρέπει να σκοτώνει κανείς
Σαν να είναι πάντα η πρώτη φορά
Όπως όταν φτιάχνεις ένα γλυκό
Πάντα καθαρίζεις το κουτάλι σου για να ανακατέψεις και το δεύτερο μπωλ
Ποτέ δεν πρέπει να ανακατευτούν οι γεύσεις
Όπως και το αίμα εξάλλου
Δώδεκα φόνοι είναι καλά για απόψε
Νιώθεις λίγο κουρασμένος
Γυρνάς προς το σπίτι
Ο ήλιος αρχίζει να ανατέλλει
Κρύβεις τα γυαλιά σου και συνεχίζεις
Έφτασες
Πρέπει να ξαναμπείς από το παράθυρο
Για να μην καταλάβει κανείς ότι το είχεις σκάσει όλη νύχτα
Με τη μοναδική σου ικανότητα να κηνείσαι αθόρυβα, σκαρφαλώνεις και μπαίνεις μέσα στο σπίτι
Καθαρίζεσαι στα γρήγορα και κατεβαίνεις προς την κουζίνα
Ο ήχος από πιατικά μαρτυρά ότι όλοι έχουν ξυπνήσει
Τους καλημερίζεις με τον τρόπο σου
Ένα μακρόσυρτο νιαούρισμα
Αυτό είναι και το σήμα για να σου σερβίρουν το πρωινό σου
Σολωμός σε κονσέρβα, το αγαπημένο σου
Τρως χαρούμενος και γουργουρίζεις σε κάθε χάδι στο κεφάλι και τη ράχη σου
Τελειώνεις το πρωινό σου και κατευθύνεσαι προς το τζάκι
Καθώς καθαρίζεσαι σκέφτεσαι: «Καλά πήγε σήμερα.. Θα ξαναβγώ κι αύριο»
Τεντώνεσαι, κουλουριάζεσαι και κοιμάσαι ευχαριστημένος..
DEMI NAK
17/1/13
