Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ηλιολόγια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ηλιολόγια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

Υπάρχω.... Για τα λουλούδια...

Για την θάλασσα, τον ήλιο, το δυνατό καλπασμό...
Επειδή έτσι ορίζει ο Άγγελος μου

Κράτα μέσα σου παρακαταθήκη, το παρελθόν της αλήθειας, και ατένισε το μέλλον.
Κοίτα μακριά και ψηλά με της ψυχής τα μάτια.
Έρχεται η Ανατολή στο ανθρώπινο είδος και ο ήλιος είναι ο Ελληνισμός.
Έχει αρχίσει η διαδικασία τής γέννησης.
Η γέννα όμως έχει πόνο το ξέρουν όλοι. 
Όλα κύκλος είναι.
Θα αναβιώσουν οι κοσμοθεωρίες των Ελλήνων, όποιο και αν ήταν το όνομά τους.
Αλλιώτικες, με άλλο χρώμα, χωρίς σταυρώσεις για τούς ανθρώπους...
μια επιφοίτηση του Ελληνισμού.
Κλείσε τα μάτια, ταξίδεψε με το μυαλό,
την ψυχή, και όσοι άλλοι μύριοι, και όλα θα γίνουν έτσι…
Με τρύπιες άμυνες, κούφιες αντοχές, και χαμηλά το βλέμμα, η δάφνη δεν σε στεφανώνει….
Θέλει ψηλά να ζυγιαστείς, με δίχως ενοχές, να καίει το αίμα, φόβο να σκορπά σ ότι ζυγώνει…
Βήματα αργά μα σταθερά, στο μονοπάτι που σε πάει εκεί που διάλεξες να πας.
Ίσως στου δρόμου την στροφή στα γόνατα να πέσεις, μα θα το ξέρεις μόνο εσύ.
Οι άλλοι πίσω μένουν δεξιά και αριστερά, γιατί ποτέ κανείς το μονοπάτι μας δεν βλέπει.
Δεν είμαι εγώ τα μάτια που τους κλείνω, είναι που βλέπουν λίγο και κοντά, είναι που και το φως τυφλώνει!!!
Καλή ανατολή  φωτισμένοι, όσο μπορεί ο καθένας!!
Οι υπόλοιποι έμειναν σιωπηλοί, ο καθένας βυθισμένος μέσα στο σκοτάδι, σκιές ίδιες με την νύχτα, κρεμασμένες ψυχές στην συμπαντική ψυχή.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
25/3/2020=14=5

Τρίτη 21 Μαΐου 2019

Επαναφορά



Κράτα μέσα σου παρακαταθήκη, το παρελθόν της αλήθειας, και ατένισε το μέλλον.
Κοίτα μακριά και ψηλά με της ψυχής τα μάτια.
Έρχεται η Ανατολή στο ανθρώπινο είδος, και ήλιος είναι ο Ελληνισμός.
Έχει αρχίσει η διαδικασία της γέννησης.
Η γέννα όμως έχει πόνο, το ξέρουν όλοι.
Όλα κύκλος είναι.
Θα αναβιώσουν οι αυτοκρατορίες των Ελλήνων, όποιο και αν ήταν το όνομά τους.
Αλλιώτικες, με άλλο χρώμα, χωρίς σταυρώσεις για τούς ανθρώπους... μια επιφοίτηση του Ελληνισμού.
Κλείσε τα μάτια, ταξίδεψε με το μυαλό, την ψυχή, και όσοι άλλοι μύριοι, όλα θα γίνουν έτσι...

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
21/5/2019=18=9

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018

Ονομασία χρήστη 6 Συνθηματικό 66


Είναι το όνειρο μια προσωπική υπόθεση, μια παρηγοριά μια ουτοπία, μια ψυχική τροφή...
Δεν υπάρχουν όνειρα… σχέδια ναι, φιλοδοξίες ναι, στόχοι ναι...
Αντίθετα υπάρχουν τα ενύπνια, τα αληθινά όνειρα...
Η δραστηριότητα της άυλης υπόστασης, ανεξήγητη και άγνωστη, ο προσωπικός δαίμων…
Η ανεκπλήρωτη παραίνεση…κάνε τα όνειρα σου πραγματικότητα, είναι ένα παραμύθι να μας κρατά σε καταστολή...
Οι επιθυμίες υλοποιούνται δυναμικά με θέληση....
Οι τοίχοι σπάζουν μόνο με δυναμίτιδα...
Η απομόνωση δεν είναι αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής ενός ανθρώπου, είναι εξέλιξη της απογοήτευσης από την προβολή των υπολοίπων…..
Είναι ο υφέρπον φασισμός του ατόμου, το πραγματικό αυγό του φιδιού, που γέννησε το προπατορικό, και όχι αυτός ο φασισμός που μας πλασάρουν για άλλοθι…
Βλέπουμε την αλήθεια κατάματα και την λέμε ευθαρσώς, αυτοθυσία στον βωμό της…
Δεν είναι συντροφικότητα, να είσαι λιμάνι για ναυάγια, δοχείο για πτύελα, βορά για θηρία..
Δεν είναι συντροφικότητα όταν είναι οι άλλοι αντικείμενα προς εκμετάλλευση, σκαλιά για ανέλιξη, πιόνια για την παρτίδα, προϋποθέσεις για την νίκη, αναλώσιμοι μιας χρήσεως…
Αποτάσσομαι την θεατρική συντροφικότητα, την κάλπικη αγάπη, την συγκαλυμμένη αλήθεια...
Ξέρουμε όλοι, πότε, που και πώς συντελείται το έγκλημα και δια φεύγουμε...
Η εκτόνωση με όνειρα, αποτελεί Ελεημοσύνη στην ανέχεια μας…
Και εγώ ο πρώτος ελεηθείς, που γράφω "θεωρητικά" σε ένα περιβάλλον "εικονικό" αρωγός τετμημένων ονείρων για κατανάλωση.....ντρέπομαι καθολικά για τις συμβατικές ψυχές.
Για τις αταίριαστες ψυχές όμως….
Για κείνες που το ντύσιμο με ψέμα, γίνεται χτίσιμο με αίμα στην γέφυρα της ομορφιάς…
Για τις περήφανες ψυχές όμως….
Για κείνες που στο ράβδισμα πνιγμένες, ζητάνε με φτερά αγγέλων τυλιγμένες τον ουρανό συχνά να ερωτεύονται….
Για την δική μου που περιπλανιέται ανάμεσα… στου λύκου το αστραφτερό το βλέμμα, και του αητού το σκοτωμένο πνεύμα…
Λύκος το φως στο δρόμο της τον πέτρινο, καθρέφτης το ποτάμι στην ροή της…
Ο αητός, του ονείρου μαχητής, τα οράματα κουφάρια στου καιάδα τον λαβύρινθο….
Θυμίαμα το νέκταρ του θεού, χωρίς την δέσμευση του χρόνου του παρόντος…
Κερί μισό καμένο και λιβάνι καπνιστό, η αμβροσία κάθε εκλιπόντος…
Και το βιβλίο του ενός, λευκό μισό γραμμένο, γραφή που πάγωσαν μηδέν βαθμοί..
Μα και των άλλων άγραφτα σχεδόν, μονάχα σύμβολα ξερά αδιάβατα και άρρητοι αριθμοί…
Τρείς ιχνηλάτες δραγουμάνοι στο βιβλίο, δεδομένη ουτοπία με ανύπαρκτο σεργιάνι.
Ο ένας γράφει την ζωή του στο εγώ…
Ο άλλος δίνει οίστρο για να γράψει..
Ο τρίτος σε ένα σύνολο αργό, πασχίζει τους υπόλοιπους να θάψει.
Τρείς γιοί του Κρόνου, τον μεσιανό έχουν βορά, σαν συμπληγάδες χρόνου.
Μονάχοι στην Ανατολή, μα και στην Δύση πάλι μόνοι.
Μοιάζει η μέρα χίμαιρα, εικόνας συντροφιά και σε πληγώνει..
Συντροφική μας μοναξιά, και εξορκισμούς ανάψαμε χιλιάδες..
Συν το αυτό, συν το εκεί, με το σταυρό, να διώχνει τις μαινάδες.
Οι σύντροφοι μας σβήνονται όταν είναι χορτάτοι
Οι συνεργάτες δεν μπορούν μόνοι να κάνουν κάτι
Κι αυτός που πλάι περπατά είναι από ανάγκη,
μην τύχει και συμβεί ποτέ και πέσει σε φαράγγι.
 
Γίνομαι άψυχος…
Άραγε είναι μια ευχή η μια κατάρα…

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
12/9/2018=23=5

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

Υπάρχει...


Υπάρχει μια στιγμή, εκεί μέσα στην νύχτα…
Όταν φτάνει, και χαμηλώνουν τα φώτα, ανοίγει ο δρόμος για τον παράδεισο..
Υπάρχει ένας τόπος, εκεί μέσα στην θάλασσα…
Όταν φουσκώνει και πέφτει αέρας, ανοίγει της ψυχής μια χαραμάδα…
Υπάρχει ένα γεράνι, εκεί σε μια ξερολιθιά…
Όταν ανθίζει μαραίνεται η λύπη, και λάμπει το χαμόγελο του Ήλιου..
Υπάρχει ένας κόκκος άμμου, εκεί στην μαγεμένη Ασίνη…
Όταν τον χαϊδεύει το κύμα, γίνεται πεταλούδα και λούζεται στον αφρό…
Υπάρχει ένα αίσθημα, και το φωτίζει ο σταυρός του νότου…
Μα τον δρόμο για τον παράδεισο δεν βρίσκω…
Στης ψυχής την χαραμάδα δεν χωράω…
Το χαμόγελο του Ήλιου ξεραίνει τα χείλη μου..
Ο κόκκος της άμμου, θηλεία στον λαιμό μου…
Το αίσθημα μόνο ανάβει τα φώτα του δρόμου,
Φαρδαίνει την χαραμάδα, και την κάνει φαράγγι …
Του Ήλιου το γέλιο ζεστά φυλακίζει…
Λεβάντα ευωδιάζει το άοσμο κύμα…
Το αίσθημα μόνο κρατά αναμμένο του νότου το αστέρι….
Και να αέρας ζωντανός, πηγή ζωής ανάσα και τιμωρία, σιρόκος και τραμουντάνα...
Η Παναγίτσα.... τα Παπαδοθωμιάνικα.....  ο πατρικό μου...
Δεν έχει γράμματά εδώ να γράψω, με συλλαβές Πελασγικές μονάχα...
Μα οι συλλαβές δεν γράφονται, ψελλίζονται άναρθρα, και κελάηδισμα στέλνουν, σαν νότες...
κι άλλοι ακούν.... οι αλαφροΐσκιωτοι....
κι άλλοι σαρκάζουν... οι τεχνοκράτες...
Μισοί-μισοί, κι αυτοί σαν το ταξίδι, σαν την ζωή, σαν τους ανθρώπους σαν τα πάντα...
Μπορεί  έτσι να είναι σε αυτόν τον κόσμο, από το σύμπαν όλο να είναι μόνο τα μισά… Ολόκληρα!!!

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
20/8/2018=21=3

Κυριακή 1 Ιουλίου 2018

Ψήγματα ταξιδιωτικά


Δυο σοφές κινήσεις ορίζουν την ακεραιότητα των ολίγων,
αφού οι πολλοί τρέμουν την μοναξιά και τον Θάνατο.
Η πρώτη είναι συμφιλίωση με την μοναξιά...
και η δεύτερη η συμφιλίωση με τον θάνατο.
Όλα τότε φαίνονται ασήμαντα....

Η μέρα και η νύχτα, είναι μια μικρή ζωή και ένας μικρός θάνατος,
προβάλλουν το αέναο ταξίδι των ψυχών στο φως και στο σκοτάδι,
στο αισθητό, και στο αισθαντικό.

Νιφάδες του χιονιού οι ψυχές, μυριάδες στον αέρα, ίδιες κι όμως αλλιώτικες.
Όταν αγγίζουνε την γη, δεν είναι πια νιφάδες.
Από την γη γεννιούνται κάμπιες, και στον αέρα πεταλούδες γίνονται για λίγο.
Άπιαστου φάρου αναλαμπές, μες τον αργό μας χρόνο.
Δεν υποτάσσονται οι ψυχές, κι όταν τις πιάσεις χάνονται.
Αν δεν μπορείς να τρέξεις... πέτα μαζί τους

Οι λέξεις, είναι ηχητικά μηνύματα, είναι σύντομες μελωδίες,
που στοχεύουν δια μέσου του αυτιού την καρδιά, με την συγκατάβαση των ματιών.
Δεν σκοτώνουμε εμείς τις λέξεις,
εμείς που τις γεννάμε..... τις σκοτώνουν εκείνοι που δεν τις ακούν,
εκείνοι τις στραγγαλίζουν για να μην βρουν τον δρόμο για την καρδιά.

Ανέκαθεν ήταν εχθροί μου ο χρόνος, και το χρήμα, αλλά σέβομαι τούς εχθρούς μου.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
1/7/2018=19=10=1

Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2017

Φευγάτη ποίηση

Αποδημητικό πουλί, η μπορεί μια σαπουνόφουσκα, που μόλις την αγγίξεις χάνεται.
Φεύγει πάντα, ένα άπιαστο όνειρο, έτσι όπως ο ήλιος το δείλι σιγά-σιγά βασιλεύει γλυκά με τη γεύση του ανικανοποίητου στα χείλη μας,  που παραμένουμε μετέωροι στο λυκόφως, τον προάγγελο  της νύχτας.
Φεύγει πάντα, μια οπτασία, έτσι όπως ο ήλιος σιγά σιγά ανατέλλει γλυκά, με την γεύση του ικανοποιητικού στα χείλη μας, που αγναντεύουμε γελαστοί στο λυκαυγές, τον προάγγελο της μέρας.
Ταξιδεύει μόνιμα, πηγαίνοντας προς εκεί, στο άγνωστο το νεφελώδες το άυλο.
Ναι δεν έχει ιδιοκτήτες η φευγάτη ποίηση, δεν σταματά πουθενά, όπως τα νετρίνα διαπερνούν την ύλη, και παραμένουν ασύλληπτα.
Έχει ο αέρας ιδιοκτήτες, έχει ο ήλιος, έχει η ψυχή.
Μια προσφορά ευεργετική, που ξεπερνά την τρισδιάστατη συνείδηση  του στημένου matrix, της κοινότυπης μήτρας που γεννά την ύλη, και γίνεται φυλακή.  
Μια συνεχής ροή, ένα ποτάμι ιδεών και οίστρων, με απροσδιόριστη πηγή, σε άγνωστη θάλασσα.
Ένα ποτάμι, άλλοτε απρόσωπο, άλλοτε πολυπρόσωπο, άλλοτε να υμνεί την ζωή, και άλλοτε να δείχνει τον θάνατο, πάντα όμως με καταλύτη τον έρωτα.
Αλλιώτικο, άνυδρο, χωρίς φυσικά εμπόδια, στροβιλίζεται στη ζωή, ξεπερνά τον θάνατο και χάνεται πίσω από εκείνον.
Γιατί η φευγάτη ποίηση δεν γυρεύει να φτιάξει τον κόσμο, δεν είναι δημιουργός, θέλει να τον γνωρίσει.
Να μάθει την σύστασή του να ακούσει την ανάσα του, να νοιώσει τον παλμό του, γιατί ο κόσμος είναι ζωή και θάνατος μαζί, είναι και ζωή πριν την ζωή, και θάνατος μετά τον θάνατο.
Γιατί ο κόσμος ο μεγάλος ο τεράστιος είναι μια σταγόνα, και ο άνθρωπος μέσα.
Η φευγάτη ποίηση βγαίνει και έξω, έξω από την κοσμική  σταγόνα.
Γιατί ο άνθρωπος ο μεγάλος ο τεράστιος, είναι μια σταγόνα, αλλά βλέπει έξω, όχι μέσα στην σταγόνα.
Η φευγάτη ποίηση όμως μπαίνει και μέσα, μέσα στην ανθρώπινη σταγόνα.
Κι αφού πάντα φεύγει άχρηστη μοιάζει, μα δεν είναι.
Είναι ο ήλιος που φεύγει άχρηστος, είναι ο αέρας, είναι η ζωή που φεύγει άχρηστη;
Δεν έχει ούτε ποιητή, για να την φτιάχνει, γιατί σαν την ματιά που φεύγει μέχρι τον ορίζοντα που βλέπουμε, και συνεχίζει ακόμα αλλά το είδωλο δεν γυρνά για να δούμε, έτσι η ποίηση η φευγάτη μοιάζει.
Ποιος φτιάχνει την ματιά λοιπόν, ο ίδιος και την ποίηση αυτή παράγει.
Όλοι που εκπέμπουν είναι ποιητές, και όσοι την νοιώθουν αποδέκτες.
Κι αφού την νοιώσουν γίνονται εκείνοι ποιητές, και νέοι αποδέκτες νοιώθουν.
Για να επικοινωνεί το δίκτυο αυτό των ορατών, των αοράτων και των άλλων.
Για να επικοινωνεί το δίκτυο αυτό, συνειδητά, ή  ασυνείδητα, και να υπάρχει.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
14/11/2017=17=8

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017

(Ομήρου Λέξις: 'Γουνούμαι σ' άνασσα', προσκυνώ, αρχόντισσα. Οδύσσεια ζ 149)

Αντίθετα, θα πρέπει ν’ αναρωτηθούμε γιατί δεν ανάβει μέσα μας, στον κάθε έναν από εμάς ανεξάρτητα, η μεγαλειώδης φλόγα της Ελευθερίας. Γενικότερα στην ιστορία του πλανήτη και ειδικότερα της Ελλάδος - πλην ορισμένων εξαιρέσεων - τη λύση για την Ελευθερία δεν την έδωσε σχεδόν ποτέ αριθμητικά ένας (1) ηγέτης αλλά κάτι "παλαβοί" ανυπάκουοι που αντιστάθηκαν στα εκάστοτε καθεστώτα. Οι Έλληνες της επανάστασης του '21 δεν είχαν έναν (1) ηγέτη. Το ίδιο και οι Έλληνες του '40. Η φλόγα της ελευθερίας άναψε σε πολλές εστίες ταυτόχρονα.
Τι δεν κάνουμε σωστά;
Μήπως τελικά δεν ενδιαφερόμαστε ουσιαστικά να κάνουμε χρήση του μεγαλύτερου όπλου μας που 
λέγεται "αυτεξούσιο" (άρα και να αναλάβουμε προσωπικές ευθύνες) και βολευόμαστε περιμένοντας να μας "εξουσιάζει" πάντα κάποιος άλλος;
Anna Hellas

Άννα…… αν απομυθοποιήσουμε την ιστορία, η οποία πίστεψε με, είναι μια μεγάλη ψεύτρα, και αναζητήσουμε τα πραγματικά κίνητρα ενός πολέμου, θα διαπιστώσουμε ότι τά αίτια ήταν πάντα βαθύτερα και κατευθυνόμενα. Η Ελευθερία και άλλα ανώτερα, ήταν το πρόσχημα με το οποίο «έντυναν» τον πόλεμο για να δημιουργηθεί πάθος και να υπάρξει νίκη. Και αυτό γιατί το «μέσον» το κυριότερο όπλο ενός πολέμου ήταν ο άνθρωπος.
‘Έπρεπε λοιπόν ο άνθρωπος να πιστέψει ότι πολεμά για κάτι ανώτερο, και όχι για τα πραγματικά που πολεμούσε.
Κυριότερη ίσως και μοναδική αιτία πολέμου ήταν και είναι να αρπάξει ο επιτιθέμενος τον πλούτο του αμυνόμενου, η να επεκταθεί γιατί δεν κάλυπτε ο τόπος του τις ανάγκες του. (τα θρησκευτικά αίτια, και όλα τα υπόλοιπα είναι πάντα προφάσεις που καλλιεργούνται για να δημιουργήσουν την απαραίτητη προϋπόθεση )
Οι αμυνόμενοι φυσικά, προσπαθούσαν να κρατήσουν τα κεκτημένα… συνήθως όμως χωρίς θετικό αποτέλεσμα.
Διαφέρουν οι επαναστάσεις, αλλά και αυτές πάνω κάτω, στο ίδιο καζάνι βράζουν.
Στόχος ήταν να αλλάξουν τις επιρροές, αλλάζοντας την τάξη που ασκούσε την εξουσία.
Σε όλο αυτόν τον Κυκεώνα, υπάρχουν φυσικά, ιδεολόγοι ήρωες (παλαβοί), που και αυτοί άθελά τους «χρησιμοποιούνται» για να ανεβάσουν το φρόνημα, με αντίτιμο μια μαρμάρινη προτομή.
Μια προσεκτική και αντικειμενική μελέτη της Ιστορίας μου δημιουργεί την εικόνα.
Το 1821, η φωτιά μπήκε για να ανακόψει και περιορίσει την Οθωμανική αυτοκρατορία, χρησιμοποιώντας σαν σπίθα την Ελευθερία των Ελλήνων.
Το 1922, φούντωσαν τον εγωισμό μας να φτάσουμε μέχρι την κόκκινη μηλιά, και όχι να μείνουμε στην κεκτημένη παραλιακή ζώνη της Μ. Ασίας (χρησιμοποιώντας τους δικούς του «δάκτυλους» που έχουν πάντα στην εξουσία ενός κράτους, και το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφή και η συρρίκνωση μας, γιατί πήραν τα μυαλά μας αέρα.
Το 1940, το ίδιο για να ανακόψει την επέκταση των Γερμανών.
Το 1944, αντί να πάρουμε τα δικαιούμενα ως νικητές, μας έμπλεξαν σε εμφύλιο…
Δυστυχώς ο Λαός πάντα επηρεάζεται, και στρέφεται ανάλογα εκεί που τον κατευθύνουν…
Μη μιλήσω για σήμερα….. που η προπαγάνδα έχει χίλια πρόσωπα…

Η μοναδική περίοδος, που φαίνεται ότι υπήρχαν ιδανικά, τουλάχιστον υπήρχε ελευθερία πνεύματος, ήταν στην Αρχαία εποχή.
Αποδεικνύεται, από τον πολιτισμό που άφησε παρακαταθήκη σε όλον τον πλανήτη.

Απόλυτα ελεύθερος, με ειδικό τρόπο ήταν ο άνθρωπος των σπηλαίων, η δημιουργία της κοινωνίας, άρχισε σιγά-σιγά να του περνά τα δεσμά.
Συνάρτηση αυτού είναι και το αυτεξούσιο, ανύπαρκτη έννοια «ουτοπία», για έναν πολύ απλό λόγο.
Αφού δεν υπάρχει ελεύθερη σκέψη, (βούληση ,κρίση) σε πνευματικό επίπεδο, πώς να υπάρξει αυτεξούσιο στην πράξη, που είναι και πολλαπλά δυσκολότερο.
Σήμερα μιλώντας για επανάσταση, ανακυκλώνουμε μια έννοια, που όπως δηλώνει η λέξη είναι επαναλαμβανόμενη στους παρελθοντικούς αιώνες, και δεν απέδωσε ποτέ πλήρως τα αναμενόμενα.
Ούτε και για ανάσταση να μιλάμε, είναι σύνθετη λέξη, και συγχέει τον νου με αυτό το ξανά, και ξανά.
Έχει μια νότα απαισιοδοξίας…
Μπορούμε όμως να μιλάμε για Στάση, όχι στατική αλλά κινητική προς τα εμπρός, προς το μέλλον…
Στάση ζωής, η αλλιώς αντίσταση θανάτου..
Είναι ανάγκη, να υπάρξει κάθαρση στον νου, και το σωστό καθαρτήριο είναι να ακούει, και να αντιλαμβάνεται «καθαρές» λέξεις, τόσο καθαρές όσο είναι οι ιδέες.
Η κάθαρση αυτή του νοός, έχει σαν αποτέλεσμα την αποδέσμευση της ψυχής…
Και η αποδέσμευση της ψυχής, οδηγεί στην ελευθερία και το αυτεξουσιο.
Καλή Ανατολή Άννα

ΟΥΤΙ ΔΑΝΟΣ
3/11/2017=15=6

Δευτέρα 19 Ιουνίου 2017

Δίκτυον, σύστημα διασταυρούμενων σχοινιών ή συρμάτων που σχηματίζουν ένα πλέγμα…

πλέγμα μεθόδων ή ενεργειών που «παγιδεύουν» τους ανθρώπους και συμβάλλουν στην παρακολούθησή τους
Δίκτυα τέλος πάντων όπως και να τα ερμηνεύσεις, παράδειγμα της φύσης ο ιστός της αράχνης.
Και διαδίκτυο, σύνολο δικτύων (Τήλε δικτύων), με εμφανή σκοπό την συνένωση, την ομοιογένεια, την κοινή εφαρμογή ιδεών, και  επιβολή κοινών αντιλήψεων.
Ο αφανής είναι στην κρίση του καθενός, αόρατος.
Νοητός όμως, όπως το νόημα της λέξης….. «παγίδευση» και «έλεγχος».
Τηλεπικοινωνιακά δίκτυα λοιπόν, και όχι κοινωνικά..... εκ του πονηρού social media, και δέθηκε ο γάιδαρος...
Δεσμώτης το σύστημα γάιδαρος το περιεχόμενο του.
Μαντρωθήκαμε όλοι, εκφράζουμε τα ανεκπλήρωτα μας.
Γίναμε ωραίοι, έξυπνοι, μορφωμένοι, αρχηγοί...... ψυχροί, εγωιστές, κάνουμε selfi  promotion  με shelfi φωτογραφίες, και copy paste ατάκες σε ζεστό, ευαίσθητο, ερωτικό… χαχαχα
Που; Σε ποιόν; σε τί;
Σε ένα τίποτα, σε ενα εικονικό περιβάλλον με εικονικούς χρήστες, που τους βάφτισαν φίλους, και το δεχτήκαμε.
Δεν λέω πώς είναι εχθροί…. Αλλά όχι και φίλοι.
Δεν υπάρχει λογική στις Τήλε έννοιες, αντίκρισμα τίποτα...
Δεν ξοδεύουμε φαιά ουσία, δεν αναλώνουμε ψυχή, δεν πάσχουμε ...... δεν έχουμε επαφή. Άνθρωποι που μετριούνται σε ιντες σε οθόνης, επίπεδοι αλλά με υψηλή ανάλυση σε…pixels.
Πεινασμένοι για ψεύτικη εκτόνωση, χορτασμένοι από ανούσια ερεθίσματα που την χαλιναγωγούν.
Ενεργούμε και εκτονωνόμαστε σαν μονάδες, και είναι φυσικό, μόνοι μας είμαστε με το πληκτρολόγιο.
Θεατρικά το παίζουμε με τον εαυτό μας, πάντα συγκρίνοντας με του άλλου την έκφραση, που είναι ίδια με την δική μας, και αν δεν είναι θα γίνει… «Έστιν ουν τραγωδία μίμησις ρεύματος κατευθυνόμενου και επιβαλλόμενου»
Θεατρικά το παίζουμε με τους άλλους, συλλογικοί, κοινωνικοί, ευαίσθητοι, το παίζουμε κόλακες γενικά, και βρικόλακες για μια στάλα αίμα, για τέσσερα μικροστοιχεία (like).
Μας είπαν μύριες φορές φαίνεται, «αι σιχτίρ», και καμιά «μου αρέσεις»
‘Όλα έχουν την εξήγησή τους, στις συμπεριφορές μας, και το εικονικό ηλεκτρονικό πεδίο είναι πεδίο λαμπρό να τονώσει την ματαιοδοξία του ατόμου, και να βοηθήσει την υποτακτικότητα του συνόλου his master voice.
Τι θα συμβεί όμως αν υπάρξει  κάποια στιγμή διακοπή δικτύωσης;
Δευτέρα παρουσία, μπορεί και άλλη μέρα της εβδομάδας, τυχαία η συντέλεια.
Θα καταστραφεί ο κόσμος μας, ο εικονικός στο μυαλό μας....... αλίμονο!
Ας είμαστε προετοιμασμένοι αφού καλώς ή κακώς μπήκαμε.
Αν μπει κάποιος στην κοιλιά του θηρίου έχει δύο επιλογές, η να τον χωνέψει, ή να το σκοτώσει από μέσα...
Καλή Ανατολή, με συνείδηση.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
19/6/2017=26=8

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Μια μέρα τελειώνει... μια ανατολή αρχίζει (Αέναος κύκλος)

Ένα μικρό εφήμερο ταξίδι, παρέα με τον ήλιο..
Ακόμα μια διαδρομή, που τελειώνει, εκεί στον ορίζοντα της γήινης καμπύλης, εκεί στην αρχή της συμπαντικής θάλασσας...
Με την πλάτη ακουμπισμένη στον βράχο... και τις αποσκευές μας μισοάδειες...
Ξυπόλητοι...
Με τα βότσαλα, τις ζεστές λαλούδες, να ερωτεύονται, τις πατούσες, τις γάμπες, τούς μηρούς...
Να ανεβαίνει η ζεστασιά, να πυρώνει την ψυχή,
να στέλνει και στον ήλιο του δειλινού... γλυκό περγαμόντο κέρασμα, για το ταξίδι του μέχρι την Ανατολή..
Να κερδίζει  τον χώρο η ελευθερία, η ευρύτητα του μυαλού, να διαστέλλει την πνευματικότητα για την ανατολή που έρχεται σταθερά, για την Ανατολή που υπάρχει αλλά την κρύβει ο χρόνος. 
...και φορτώνει τις αποσκευές μας με νέους ήλιους...
                                        
Επειδή το τέλος είναι σκοπός, και ο σκοπός αρχέτυπη ή ιδέα, το τέλος είναι η πραγματική αρχή.
Επειδή οι αισθητικές μας εμπειρίες μας είναι το ανάποδο είδωλο, των διανοητικών μας αναζητήσεων
Επειδή οι διανοητικές μας αναζητήσεις είναι αποτέλεσμα της ψυχικής μας ολοκλήρωσης μέσα στο συμπαντικό όλον.
Επειδή δεν είμαι επιστήμονας, άρα αδέσμευτος και ελεύθερος, οραματίζομαι και γράφω.
Αποδεικνύει η επιστήμη, πώς η ύλη σε μεγάλη ταχύτητα  (ταχύτητα φωτός), μετατρέπεται σε ενέργεια.
Αποδεικνύει η επιστήμη επίσης ότι, η οποιαδήποτε δράση στον φυσικό κόσμο έχει σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα μια ανάλογη αντίδραση.
Οραματίζομαι εγώ πώς η ενέργεια σε πολύ μικρή ταχύτητα, μετατρέπεται σε ύλη.
Οραματίζομαι επίσης πώς, η δράση και η αντίδραση, δεν ισχύουν μόνο στον φυσικό κόσμο, αλλά και στον άλλο κόσμο που δεν γίνεται αντιληπτός στον τρισδιάστατο χώρο μας.
Με βάση αυτό το όραμα, είναι υποχρεωτική η επιρροή του ενός κόσμου στον άλλο και αντίστροφα…..
Με βάση αυτό το όραμα, σε ένα συμπαντικό όλον, και ελεύθερο από την πλασματική αντίληψη του χρόνου σαν διάσταση, διαμορφώνεται μια ιστορία συμβόλων που μοιάζει να ερμηνεύει αντιστρέφοντας, την αλήθεια.

Ω  Ζεύγος συμπάντων
Ψ  Μη όν (ψυχή) Καταλύτης δημιουργός καμπυλότητας χώρου
Χ Τομή συμπάντων, αρχικό σημείο δημιουργίας χάος
Φ  Αποτέλεσμα τομής γέννηση φωτός φάος
Υ  Χώρος δημιουργίας
Τ  Στερέωση, δυικότητα, προϋποθέσεις δημιουργίας 
Σ  Ενέργεια, πρόπλασμα, το μέσον της δημιουργίας
Ρ   Ροή ενέργειας, επιβραδυνόμενη, καμπυλώνεται στο χώρο υλοποιείται  
Π Δημιουργία ύλης Τρισδιάστατη αντίληψη χώρου.
Ο  Υλικό σύμπαν
Ξ Ορατή ενέργεια, θερμική ήλιος συνθήκες δημιουργίας ζωής
Ν  Νοητικός εμπλουτισμός έμβιων όντων άυλο σώμα
Μ Σύλληψη-γέννηση υλικού σώματος
Λ   Συνθήκες προστασίας των νεογνών
Κ   Εκπαίδευση-πρακτική συνθηκών διαβίωσης
Ι   Κάθετη εκπομπή ιδεών
Θ  Επέμβαση του θεού δημιουργού
Η   Δεκτικότητα ιδεών
Ζ  Ζεύξη ένωση, αρχή αναπαραγωγής.
Ε   Οριζόντια εξάπλωση ιδεών
Δ  Διαίρεση, ειδών με κοινά χαρακτηριστικά
Γ  Υλική Γέννηση, αποτέλεσμα της ένωσης
Β  καθορισμός χρονικής διάρκειας βίου
Α Απώλεια ύλης, επιταχυνόμενη καμπυλώνεται, και μετατρέπεται σε ενέργεια  

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
18/5/2017=24=6

Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2016

Ένα δύο τεστ, προσθήκες στα γεγραμμένα

 Φυλή, ετυμολογική προέλευση, από το φύω (επί ανθρώπων γεννιέμαι, γίνομαι με φυσική διεργασία), φύσις, φυτό, φύλον
Επίσης φυς ο υιός φύσας ο πατηρ,
Έθνος από το έθος, συνήθεια τρόποι , έθιμα, εθίζω συνηθίζω (επίκτητες ιδιότητες)

Είναι σαφής η Ελληνική γλώσσα, και διαχωρίζει τις έννοιες.
Φυλή είναι η κοινή κυτταρική προέλευση (φυσικά απόλυτα καθαρός δεν είναι κανείς λόγω των επί χιλιετιών επιμειξιών.
Για αυτό και οι γαλαζοαίματοι παντρεύονται μεταξύ τους.
Για αυτό και παρέμεινε το της παρθενίας ταμπού, το οποίο ξεκίνησε για να διαφυλαχθεί η φυλή, μάταια όμως).
Στην πατρίδα μου την Μάνη, τα κορίτσια (οι μη ειδήμονες λένε δεν τα έχουν σε εκτίμηση), τα αποκαλούν Φυλικά, και υποκοριστικά Φυλικούλια.
Σοφή η προφορική παράδοση, σε αντίθεση με την αλλοίωση της γραπτής πληροφορίας, που μεταφέρεται και εξυπηρετεί σκοπιμότητες.
«Verba volant, scripta manent» "τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν", παγίωσαν στην συνείδησή μας οι Λατίνοι.
Είχαν τους λόγους τους, και αυτοί εκτός των άλλων ήταν, να δεσμεύσουν κάποιον…
Τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί λένε σήμερα, για να τονίσουν την δύναμη των γραπτών.
Η δύναμη όμως, χρειάζεται εκτόνωση, και η εκτόνωση αφήνει θύματα.
…η να αποδώσουν στο μέλλον την θέση τους, ιστορία δηλαδή υποκειμενική, γιατί δεν είναι δυνατόν ποτέ αυτό που γράφεται από έναν να είναι αντικειμενικό.
Αλλά και «έπεα πτερόεντα» ο Όμηρος, και εδώ λάμπει η σοφία της αλήθειας, κι ας ερμηνεύουμε τα λόγια που πετάνε σαν λόγια του αέρα.
Τα λόγια που πετάνε είναι τα λόγια, που εξαπλώνονται γρήγορα, προς όλες τις κατευθύνσεις, γίνονται φήμη, συγχρόνως εμπλουτίζονται από πολλούς, και παύουν να είναι υποκειμενικά.
Είναι η προφορική παράδοση, είναι η καμουφλαρισμένη αλήθεια, για να σωθεί.
Είναι η μυθολογία, οι θρύλοι, η κυτταρική μνήμη, η άλλη ιστορία, που με την αρωγή της συμβατικής τεκμηριώνεται, και γίνεται αποδεκτή από τους σκεπτικιστές.
Φυλικό λοιπόν, είναι η μήτρα της φυλής, και πατρογονικό είναι το έτερο συστατικό.
Απλοί φυσικοί συλλογισμοί, ότι σπείρεις θα θερίσεις.
Και αν η φυλή είναι φυσική διεργασία, το έθνος είναι επίκτητη.
Τα ήθη, οι τρόποι, η παιδεία, και οι συνήθειες ενός συνόλου ανθρώπων ορίζουν το έθνος.
«Τοσούτον δ’ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας».
Ισοκράτης Πανηγυρικός εδάφιο 50
Περιττό να προσθέσω, κάτι επί της ουσίας, παρά μόνο πώς στην αρχέγονη ομάδα, ταυτιζόταν οι έννοιες, φυλή και έθνος, και αποτελούσε ηθική ανάγκη να διαφυλαχτεί αυτή η ταύτιση.
«Διος Ελλανίου καί Αθηνάς Ελλανίας ιερόν Ίδρυσάμενον , φυλάς φυλαξαντα , και ωβας ωβαξαντα,»
Πλούταρχος βίοι παράλληλοι , Λυκούργος
Χωρίς την αυθαίρετη και επιβεβλημένη διάθεση των περισσοτέρων να ισοπεδώσουν την πολυμορφία, για να κρύψουν τις ατέλειες τους στο σύνολο, η διατήρηση της φυλής αποτελεί την αρχή της αρμονίας στην ύπαρξη του ανθρωπίνου γένους.
Και όχι μόνο είναι η βασική προϋπόθεση της ελευθερίας, και της εξέλιξης, μέσα σε ένα περιβάλλον ανθρώπινης ολοκλήρωσης, που διέπεται από αλληλοσεβασμό.
Συνύπαρξη, σημαίνει υπάρχουμε μαζί, χωρίς τάσεις επιβολής, χωρίς φόβο αλλοτρίωσης.
‘Άλλωστε στον Παράδεισο που όλοι οραματίζονται συνυπάρχουν όλα τα είδη όντων και φυτών.
Απλά φυσικά συναισθήματα, απλοί ανθρώπινοι συλλογισμοί.
«βρήκε ο γύφτος την γενιά του, κι αναγάλλιασε η καρδιά του»

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
28/12/2016=22=4