Το μαύρο

Πολλοί λένε το μαύρο αντιπροσωπεύει τον θάνατο, και το χρησιμοποιούν έτσι σαν σύμβολο, που εκφράζει εκδίκηση προς έναν εχθρό.
Άλλοι προτείνουν τα μαύρα τριαντάφυλλα, σαν έννοια θανάτου για τις παλιές συνήθειες, και σηματοδοτούν μια αναγέννηση.

Το μαύρο χρώμα, είναι ανύπρκτο, καλύπτει τον χώρο όταν δεν υπάρχει το φως, που έχει χρώμα λευκό (φωτεινό), και αναλύεται σε επτά αποχρώσεις. 

Σεπτά, Επτά (με δασεία) ιερά.

Όλα αυτά στον υλικό χώρο, στον κόσμο των αισθήσεων.

Στο άυλο χώρο, στον κόσμο των πνευμάτων, κυριαρχεί το άχρωμο, (όπως στα όνειρα).

Χαίρεται τούτος ο λαός το χρώμα και το φως, έχει τον ήλιο για θεό, από παλιά, και τον θεό για ήλιο.

Χαίρεται όμως και το μαύρο, το μαύρο του Καιάδα, την άλλη την πλευρά, την φάτνη της καταγωγής του, την ανεξάντλητη πηγή.

Άλλοι την λένε θάνατο, και τέλος, τέλος όμως σημαίνει και σκοπός.

Εμείς το κάνουμε αρχή, όλα είναι κύκλος.

Δεν του ταιριάζει απλά το μαύρο... το νοιώθει και το ζει, το μαύρο που κρατά την αρμονία.

Φοβάται, σέβεται και λατρεύει το μαύρο, που ταυτίζει με τον Άδη.

Οι Πύλες του Άδα, εκεί στο Ταίναρο, που πήγαν και ξανάρθαν, ο Ορφέας, και ο Ηρακλής.

Ο Διγενής που πάλεψε τον χάρο  το «άλλο», στα μαρμαρένια αλώνια, δηλαδή τα φωτεινά πεδία.

Και στις μέρες μας, δείγμα γραφής, και συνέπειας στην πράξη, ο Λιαντίνης.

Σε τρεις διαστάσεις απλωμένη η ζωή.

Τρεις υποστάσεις που διέπουνε το όλον.

Δίας Ποσειδών και Άδης,  σε μια οπτική.

Πατήρ, Υιός, και Πνεύμα, σε μία άλλη.

Η πρώτη η ουράνια αρχή, και τέλος.

Η δεύτερη τα υλικά τα ορατά να νοιάζεται, είτε παντρεύεται την Γή, την ύλη (Ποσειδών)

είτε τον άνθρωπο ζητά να φέρει εκεί που πρέπει (Υιός).

Την τρίτη δεν την ακουμπά κανείς (Άδης και πνεύμα).

Όμως αλίμονο αποκλήρωσε, το ένα του κομμάτι... που είναι η ΨΥΧΗ.

Για αυτό είναι η ΜΑΝΗ ιδέα υψίστη, το λέει το όνομα της.

Manes=Ψυχές, πνεύματα, στα Λατινικά, την πλέον συγγενική γλώσσα, την κόρη, της Δωρικής διαλέκτου, που χάθηκε, και είναι μια απορία το γιατί.  

Πολλά τα σύμπαντα, μιλάνε ήδη για παράλληλα...

Ρισκάρω και μιλώ και για τεμνόμενα...

Οι υποστάσεις όμως είναι τρεις,

Και είναι τα πάντα Ένα.

Ο επιμερισμός, είναι στοιχείο θετικό, η διάσπαση όμως, τρώει τα σωθικά του κόσμου, κι όσοι το ξέρουν, την αιτία την γνωρίζουν.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

18/11/2016

Με την Ανατολή και η Καλημέρα.