Χαίρε Ελληνική ψυχή. Γεννηθήτω φως…

(Σήμερα κυρίως γιορτάζουμε το φως το λευκό, την αγνότητα την αθωότητα, την αγγελική μας υπόσταση, την πορεία προς την θέωση μας, αν ερμηνεύσουμε τα σύμβολα.

Την "καλή είδηση", για μία αναγέννηση που οφείλει να κάνει ο κάθε ένας ξεχωριστά, με τις ίδιες προδιαγραφές) 

«Χαίρε και χαριτωμένο μύρο της θάλασσας, ανάσα του ουρανού»

«Χαίρε «Έλληνα»

"Ο αρχαίος Έλληνας δεν είναι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος… αντικρίζει κατάματα κάθε τι τρομακτικό και δεν το αρνείται.Η θεοδικία δεν τον προβληματίζει, αφού η δημιουργία του Κόσμου δεν είναι έργο των θεών, ιδού η σοφία του αρχαιοελληνικού πνεύματος :
είχε ζέψει ως και τους θεούς στον ζυγό της ανάγκης…
Ο Κόσμος των θεών είναι ένα πέπλο που κυματίζει μπροστά στα μάτια μας, κρύβοντας μας το φοβερό…
Ήταν καλλιτέχνες της ζωής.
Είχαν τους θεούς τους για να μπορούν να ζουν, όχι σαν πρόσχημα για να αποξενωθούν από την ζωή."
Νίτσε.

Ο «Έλληνας» είναι και σήμερα έτσι, όπου κι αν βρίσκεται γεωγραφικά, ακόμη και αν δεν μιλάει την μητρική του γλώσσα, ακόμη κι αν η ταυτότητα γράφει άλλη εθνικότητα, ακουμπάει το κύτταρο του, αφουγκράζεται την ψυχή του,και διαμορφώνει την στάση του.

Δεν κομπάζει, δρα «ωραία»….(την κατάλληλη ώρα)

Δεν ζητωκραυγάζει, γιατί ξέρει πως έχει την αθανασία μέσα του...

Δεν άγεται, ούτε φέρεται κατ΄ουσίαν, ακολουθεί τον δικό του εσωτερικό νόμο…

Δεν φοβάται, να σταυρωθεί, ξέρει πώς θα αναστηθεί…

Το «φόντο» του "Έλληνα" είναι αρχαίες ψυχές αθάνατες, δεν έχει ετικέτα, είναι κομμάτι του θεού, και είναι πανταχού παρών...

Νόμος του το "φως", φίλος του το σκοτάδι.

Ο ομφάλιος λώρος του το «αστρόνημα», τον διατηρεί σε συνεχή επαφή με τον δημιουργός του, και γίνεται και αυτός δημιουργός.

Γίνεται μαθητής, δάσκαλος, πνεύμα, αρετή, λόγος, τέχνη, λαός (φωτεινό θεανθρώπινο σύνολο).

Γίνεται ύλη, ομοειδής των όντων, ενσαρκώνεται, διατηρεί την επικοινωνία μεταξύ του άλλου και αυτού του κόσμου (Αδα, και Δία).

Αυτός είναι ο πλασμένος από την «Αρχή» «Λέλεγας», ο αυτόφωτος.

Αυτός που έχει ορισμένο «τέλος» και ταξιδεύει με μπούσουλα αυτό το τέλος.

Ο πραγματικός άνθρωπος, με θεϊκές ιδιότητες….

Ο εραστής της ουτοπίας… μέχρι να πραγματοποιηθεί.

Ο ερωμένος του  Ήλιου… μέχρι την καλή Ανατολή...

«Ούτος εστί ο υιός μου ο αγαπητός»

Καλή μας συνέχεια στο ταξίδι...

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

25/3/2016=19=10=1  μονάς