Ωραίος ηρωικός

Διψά για ήρωες ο κόσμος, στα σκοτεινά που ανασαίνει,

έχει ξεχάσει πώς ο νόμος, είναι εκείνο που τον δένει.

Όσες ωδές με αυταπάτες, τόσα τα άγη στους αιώνες,

γιατί οι ήρωες δεν είναι, ανδριάντες και ξερές εικόνες.

Διψά για ήρωες το πλήθος, κι όταν η τύχη δίνει σήμα

γεννά η ανάγκη την νοθεία, που την στολίζει ένα μνήμα

Έχει η αρετή γεράσει, και τα παιδιά της πεινασμένα

φρούδα τροφή η ευκαιρία, σαθρά μετάλλια κερασμένα.

Μες’ την μετρήσιμη αντάρα, ο θάνατος εξιλεώνει

κλέβει από την ζωή τη σμίλη, ελπίδας άγαλμα υψώνει.

Έτσι το νάνο γιγαντώνει, ζητώντας το κενό να θρέψει

και με ηρώων εκμαγεία, τις εντυπώσεις θα μας κλέψει.

Ήρωας είναι ο κανένας, που η κάθε μέρα στεφανώνει

χαρίζοντάς του ένα  άστρο, που την ψυχή αναπτερώνει.

Ανώνυμοι χωρίς φανφάρες, χάρες η λύπες ίδια κάνουν,

ερείσματα των επισήμων, που περιμένουν να πεθάνουν.

Ήρωα μέγιστε σε ξέρω, ας μην σε νοιάζεται κανένας

για χάρη σου λοιπόν στεριώνω, ηρωικά σημάδια πένας.

Εσύ που εσένα τιθασεύεις, κι αναχαιτίζεις κάθε λόξα,

ο κόσμος δεν θα σε τιμήσει, ζητάει εκφυλισμένη  δόξα.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

12/2/2016=14=5