Η σκοτεινή όψη του φωτός

Σαν η νύχτα αρχίζει, το λυκόφως ανθίζει,

πανδαισία χρωμάτων, πορφυρές εποχές.

Ο παράδεισος τώρα, σαγηνεύει την ώρα

Βασιλεύει ο κόσμος, κι΄ανατέλλουν ψυχές

Σαν η νύχτα απλώνει, τα βουνά χαμηλώνει

μαχαιρώνει την ύλη, ερμηνεύει χρησμούς

Μεταξένια η πλάση, σε ουδέτερη φάση

αφαιρεί τις διαστάσεις, ημερεύει ο νους.

Σαν η νύχτα γυρνάει, τα αστέρια ξυπνάει

ουρανό δεν προβάλλει, αγνοεί την αιδώ.

Του απείρου ο δρόμος, ένας άυλος κόσμος

αχρηστεύει το χρόνο, καταργεί το εδώ.

Σαν η νύχτα πονάει, το φεγγάρι γεννάει

την λιακάδα της μέρας, σε καθρέφτη θαμπό. 

Οι βουβές ενοχές μας, οι χαμένες ευχές μας

ασημένιες λεπίδες, στων ψυχών τον πομπό.

Σαν η νύχτα πεθαίνει, τούς νεκρούς ανασταίνει

με το φως μας ντυμένοι, στην ζωή της αρχής.

Θαυμαστός όποιος βλέπει, στο σκοτάδι που πέφτει

χωρίς μάτια, και ήλιο, με το φως της ψυχής.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

3/1/2016=13=4