Στην παχιά σου
σκιά θα ξαπλώσω,
σαν την μήτρα με πόνους οδύνης,
δεν μου μένει
σταλιά να ιδρώσω,
με αδειάζει στεγνά
ο Λιαντίνης.
Κι αν στο δέντρο πουλί
κελαηδάει.
Κι αν υπάρχει ανάγκη
συγγνώμης.
Μια δροσιά τα
φτερά του μαδάει,
για τα θέλω της πόρνης
Σαλώμης.
Κι αν εισπνέω του
τάφου την σκόνη,
Την εκπνέω ζωή
στην δεκάτη.
Μαύρο επάνω σαν το
χελιδόνι,
κι από κάτω λευκό
σαν χιονάτη
Κι αν το δέντρο καεί
και ρημάξει,
σαν ψολή, που τελειώνει
και σβήνει
Το πουλί σαν ψυχή
θα πετάξει,
να γλυτώσει απ
αυτό το καμίνι.
Κι αν δεν θέλω τα
θέλω που θέλει,
σαν αιδοίο, οργασμούς
χορτασμένο.
Το πουλί την αυγή θα ανατέλλει,
να χλευάζει κλουβί
σκουριασμένο.
Μια Γκέμμα ανάγκη έχω
μόνο.
Μια σκιά που τον ήλιο
να αράξει.
Ένα στείρο ζεστό δακρυγόνο,
τον ιδρώτα με δάκρυα
να αλλάξει.
ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ
13/8/2014=19=10=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ηλιοσχολιασμοί