Όνειρο…

Ένα μενεξεδένιο δειλινό, ένα παραμυθένιο μέρος,

εκεί που ο ουρανός συναντά την Γή,

και η θάλασσα κάνει δώρο την μουσική της,

για αυτή την θεϊκή ένωση.

Σε εκείνο τον τόπο, έχει μόνο αξία ο έρωτας,

εκεί κατεβαίνει η υπόσταση της ύλης,

και αγγίζει τρυφερά,

την αύρα της ψυχής χωρίς να την ακουμπά,

εκεί μεγαλώνει το πάθος, και φουντώνει η σπίθα,

γίνεται φλόγα και καίει ότι αγγίξει.

Η θάλασσα χαλί,

για να αγκαλιάσει όσα ξεχειλίζουν, από έρωτα κορμιά.

Ο ήλιος γλυκόζεστος,

για να μετρήσει πόντο-πόντο,

με φιλιά το βελουδένιο δέρμα.

Ο αέρας μυρωδάτος,

να θυσιάσει όλες τις ανάσες του, στον βωμό της αγάπης.  

Η πέτρα καθαρή, σκληρή, αληθινή,

να ορκιστεί, και να κρατήσει τον όρκο της αιώνια.

Το μέρος που μπορούν και ξεδιπλώνονται απόλυτα οι ψυχές.

ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ

23/7/2012